เจกัลกิลเป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องความดื้อรั้นและแปลกประหลาด เขาเคยเป็นนักกีฬาเทควันโดทีมชาติ จนกระทั่งโดนแบนเนื่องจากก่อให้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนภายในศูนย์ฝึกแทรึง เวลาผ่านไปจนในที่สุดเขาก็ได้กลับไปที่ศูนย์ฝึกอีกครั้ง ทว่าไม่ใช่ในฐานะนักกีฬา แต่เป็นโค้ชด้านจิตใจ โดยมีจุดประสงค์เพื่อช่วยเหลือผู้ที่กำลังจะแตกสลาย ภายนอกแจกัลกิลอาจดูมีความสุขดี แต่ภายในใจเขาก็ยังมีรอยแผลเป็นหลงเหลือจากเมื่อครั้งอดีตอยู่ ส่วนชากาอึลนั้น ตอนอายุ 9 ขวบ เธอได้รับเลือกจากโค้ชคนหนึ่ง และในเวลาเพียง 10 ปีเธอก็คว้าเหรียญทองในการแข่งขันชิงแชมป์โลกมาได้ในฐานะนักสปีดสเกตระยะสั้น อย่างไรก็ตาม แม้แต่เธอเองก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องพบกับจุดตกต่ำของอาชีพ และเป็นเวลา 4 ปีติดต่อกันมาแล้ว ที่เธอต่อสู้ดิ้นรนแต่ก็ไม่มีชื่อติดทีมชาติ ตอนนั้นเอง ที่เจกัลกิลปรากฏตัวขึ้นและแนะนำตัวว่าเป็นเพื่อนของพี่ชายกาอึล สำหรับกาอึลแล้ว แม้เธอจะคิดว่าเขาดูไม่ได้พิเศษอะไร แต่ก็คิดว่าการมีโค้ชด้านจิตใจสักคนมาอยู่เคียงข้างในช่วงชีวิตที่เลวร้ายที่สุดก็คงไม่เสียหลายอะไร