เพื่อนๆ ร่วมชั้นคงจะลืมชื่อจริงของเธอไปหมดแล้ว เพราะตั้งแต่เด็กมาพวกเขาก็เรียกเธอว่าซาดาโกะ ยามประหม่าและตกใจสีหน้าของเธอจะยิ่งดูน่ากลัว ทำให้ใครๆ ไม่อยากเข้าใกล้ ถูกเพื่อนล้อ แล้วยังเกิดเรื่องเป็นตุเป็นตะเล่าลือกันไปต่างๆ นานา ถ้าหากใครสบตากับซาดาโกะ จะมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับคนๆ นั้น สื่อความหมายง่ายๆ ก็คือ สบตาแล้วซวย สุงสิงด้วยแล้วจะเคราะห์ร้าย เหตุนี้จึงไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ซาดาโกะ ไม่มีใครคบเธอเลย ซาดาโกะจึงกลายเป็นคนเงียบขรึม ไม่กล้าเข้าสังคม (อันที่จริงสังคมก็ไม่อยากให้เข้า) เก็บตัวเงียบๆ อยู่คนเดียวอย่างเหงาหงอยซึ่งยิ่งเป็นการส่งเสริมบุคลิกผีซาดาโกะให้เพื่อนๆ หวาดกลัวและหนีห่าง (ยิ่งแย่ไปกันใหญ่)